-
-
Худо паноҳида яшайдиганлар.
Қодир Худо соясида ором топар.
Халос этар У овчи тузоғидан,
Қирғин келтирувчи ҳар қил вабодан

У патлари остига мени олар,
Паноҳ топаман қаноти остида,
Садоқати билан қалқон, девор бўлар.
Қўрқмайман туннинг ваҳимасидан

  Сен менинг паноҳимсан, қалъамсан,
  Мен умид боғлаган Худойимсан.
  Оғир кунларда мен билан бўласан.
  Қутқариб, иззат кўрсатасан.
  Узоқ умр бериб, мамнун қиласан,
  Фақат Сен менга нажот берасан
  Сен менинг паноҳимсан, қалъамсан,
  Мен умид боғлаган Худойимсан

Қўрқмайман кундузи учган ўқдан,
Зулматда билдирмай келган вабодан,
Мингтаси чап ёнимда йиқилиб қолар,
Ўн мингги ўнг ёнимда йиқилиб қолар.

Бу кулфатлар менга яқин келмайди.
Фосиқнинг кўраман жазоланишин.
Эгам менинг паноҳим,қўрғонимдир.
Бошимга бирон бахтсизлик келмас.

Фалокат чодиримга йўламайди.
У фаришталарига амр беради,
Фаришталар йўлларимни қўриқлайди.
Оёғим тошга қоқилиб кетмайди,

Фаришталар қўлларида кўтаради.
Шер ва илонларни босиб эзаман.
У мени яхши кўриб, қутқарадилар.
Илтижоларимга жавоб берадилар