Jedno jest potrzebne, Panie!
Daj mi rychło poznać je!
Wszystkie sprawy świata tego
Ciężkim jarzmem stają się,
Pod którym się serce daremnie frasuje
I zamiast radości ból sobie gotuje.
To jedno gdy zyskam, zachowam je rad,
To jedno zastąpi mi cały ten świat.

Jeśli chcesz je znaleźć, duszo,
To nie tam, gdzie ziemska śniedź.
Niech marności cię nie kuszą,
Ponad ziemskie sfery wzleć!
Gdzie z Bogiem się
ludzkość po wieki jednoczy
I gdzie doskonałość
olśniewa nam oczy;
Tam cząstka najlepsza,
jedyny skarb mój,
Me jedno, me wszystko,
zbawienia tam zdrój.

Z czym przed Bogiem się ostoję?
Tylko z Tobą, skarbie mój!
I jedynie przez krew Twoją
Mogę wziąć zbawienia strój.
Tyś Sam wykupienie
zgotował mi, Panie,
Gdyś życie na krzyżu
Swe położył za mnie;
Tam szatę zbawienia
zdobyłeś Ty mi,
Dla której ma wiara
na wieki się lśni.

Daj, by dusza moja cała
Mogła na Twój obraz żyć,
Ciebie Panem swym obrała;
Poświęceniem racz jej być!
A czego do życia Boskiego potrzeba,
Jest w Tobie, mój Zbawco,
tu dane mi z nieba.
Ty zerwij me więzy,
uwolnić mnie chciej
I życie Twe, Jezu,
do serca mi wlej!

Więc Ty, Jezu mój jedyny,
Zechciej wszystkim dla mnie być;
Doświadcz myśli, osądź czyny,
Nie daj mi w obłudzie żyć.
Patrz, czyli po błędnych
manowcach nie kroczę;
Niech nigdy z dróg Twoich
zbawiennych nie zboczę;
Bym nie dbał o życie,
ni śmierci się bał,
Lecz zyskał Jezusa
- niezbędny skarb.