Nunca, Dios mío, cesará mi labio, De bendecirte, de cantar tu gloria, Porque conservo de tu amor inmenso Grata memoria. Cuando perdido en mundanal sendero No me cercaba sino niebla oscura, Tú me miraste, y alumbróme un rayo De tu luz pura. Cuando inclinaba mi abatida frente Por el pecado de mi necio yugo, Dulce reposo, y eficaz alivio, Darme te plugo. Cuando los dones malgasté a porfía, Con que a mi alma pródigo adornaste, "Padre, he pecado," con dolor te dije, Y me abrazaste. Cuando en sus propios méritos se fiaba, Nunca mi pecho con amor latía; Hoy de amor late, porque en tus bondades Sólo confía.Sevgin, Kar Gibi Pak Kılar Qu'on batte des mains ạ̉by Моисей Ты сияешь Бог Po všech cestách БАК КАЛБИМЕ ГЬОР БЕНИ slạmạaⁿ nlt mn rby jwh ạ̹lhnạ qlb ḥnwn yswʿ nsẖkrk
Song not available - connect to internet to try again?