Gözyaşlarım akar bitmez, tüm gecenin boşluğuna.
Karanlığın sonu gelmez, ağlarım yalnız başıma.
Belki her gece ağlarsın, günü çekerek beklersin.
Neden doğmaz sevinç, dersin, Neler doğar gün doğmadan?

  Ağlarsın belki tüm gece,
  Gün doğmadan sevinç doğar.
  Beklersin günü çekerek,
  Gün doğmadan neler doğar!

Gece gebe derler, ner'de rahimdeki ışık, umut?
Çevremde siyah perde, olmuş bana sonsuz konut.
Derin seslenir derine, Tanrıma seslendim ben de:
Acı bana, dinle beni, ey Allahım, gözüm sende.

Sevinçle biçerler, dedin, gözyaşlarıyla ekenler.
Bekledim ama gelmedin, tohum yok, kaldı dikenler.
Taşıdım, ektim tohumu, suladım yaşlarla onu.
Demetleri bekledim, yok, ner'de vaadettiğin coşku?

Bir hayal mı önde olan? Hayır, bir ışık var önde,
Tanyeri kızıla döndü, gecenin son mumu söndü.
Gün değildir doğan umut, gün doğmadan sevinç doğdu.
Elemleri artık unut, Işık karanlığı kovdu!